Είναι 22.30, βρίσκεσαι στα 30.000 πόδια καθισμένος δίπλα από το παράθυρο ενώ γυρίζεις από κάποιο εξωτικό προορισμό εντός της Ελλάδας (π.χ. Αλεξανδρούπολη) και δίπλα σου κάθεται μια πανέμορφη ύπαρξη που μόλις γνώρισες στο αεροπλάνο. Κάποια στιγμή ακούγεται ή ανακοίνωση ότι σε λίγο το αεροπλάνο προσγειώνεται, οι επιβάτες πρέπει να επιστρέψουν στις θέσεις τους και να σηκώσουν τα τραπεζάκια καθώς και τα σκίαστρα στα παράθυρα τους σε περίπτωση που τα έχουν κατεβάσει. Τα φώτα σβήνουν ή φωτεινή ένδειξη για το δέσιμο της ζώνης μένει αναμμένη και η διαδικασία της προσγείωσης ξεκινά.
Γιατί όμως σου ζήτησαν να έχεις ανοιχτά τα σκίαστρα του παραθύρου σου και χαμήλωσαν τα φώτα; Λες να κατάλαβαν ότι κάτι παίζει με τη διπλανή σου και να ήθελαν να φτιάξουν ρομαντική ατμόσφαιρα μέσα στην καμπίνα?
Αν σκέφτηκες κάτι τέτοιο, λυπάμαι που θα σε σταναχωρήσω αλλά μάλλον…
Ο λόγος που χαμηλώνουν τα φώτα είναι για να συνηθίσουν τα μάτια των επιβατών στο σκοτάδι και να εξοικειωθούν με το περιβάλλον του αεροπλάνου σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού. Έτσι σε περίπτωση που κάτι δεν πάει καλά και χαθεί ο φωτισμός στην καμπίνα, όσο περίεργο κι αν ακούγεται, οι επιβάτες θα μπορούν πιο εύκολα να κινηθούν στο σκοτάδι και να φτάσουν στις εξόδους κινδύνου, απ’ ότι θα συνέβαινε αν ήταν ανοιχτά τα φώτα και ξαφνικά έσβηναν.
Όσον αφορά τα σκιάστρα που πρέπει να παραμένουν ανοιχτά στα παράθυρα, είναι για να μπορούν οι αεροσυνοδοί να βλέπουν ανά πάσα στιγμή έξω απ’ αυτά αν προκύψει τυχόν πρόβλημα με το αεροπλάνο και να μπορέσουν έπειτα να κατευθύνουν τον κόσμο προς τις σωστές εξόδους κινδύνου ή να τους παροτρύνουν να βάλουν τα σωσίβια τους αν δουν από τα παράθυρα ότι βρίσκονται κοντά σε θάλασσα.
Και οι δύο αυτές διαδικασίες τηρούνται αυστηρά από το πλήρωμα του αεροπλάνου τόσο στην απογείωση όσο και κατά την προσγείωση του αεροπλάνου και όχι καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, επειδή στατιστικά αυτές είναι οι δύο φάσεις με τις περισσότερες πιθανότητες που μπορεί να προκύψει κάποιο πρόβλημα σε ένα ταξίδι.
